ในอดีต เมื่อมีเวลาว่างเว้นจากการทำนา หรือการประกอบอาชีพหลักอื่น ๆ แล้ว กลุ่มแม่บ้านวังน้ำเย็น  หมู่ที่  11  ตำบลพรหมพิราม  อำเภอพรหมพิราม  จังหวัดพิษณุโลก  มักจะใช้เวลาว่างที่มีไปใช้ในการทอผ้า เพื่อใช้สอยในชีวิตประจำวัน เป็นเครื่องนุ่งห่ม เครื่องแต่งกาย เช่น ผ้าขาวม้า ผ้าซิ่น ผ้าสไบ เป็นต้น โดยใช้วัตถุดิบในท้องถิ่น เช่น การปลูกฝ้ายแล้วเก็บดอกฝ้ายมาเข็นมาปั่น เป็นเส้นฝ้ายและทอออกมาเป็นผ้าผืนเรียบไม่ต้องย้อมสี หรือใช้สีจากธรรมชาติ เช่น คราม เป็นต้น แล้วตัดเย็บเป็นเสื้อผ้า เครื่องแต่งกาย เครื่องนุ่งห่ม รวมไปถึงผ้าที่ใช้ในการประกอบพิธีทางศาสนาสืบทอดกันเรื่อยมาจนถึงปัจจุบัน

    เนื่องจากชาวบ้านในหมู่บ้านวังน้ำเย็น  ได้เล็งเห็นถึงวัฒนธรรมที่เก่าแก่ของกลุ่มแม่บ้านในชุมชนมาตั้งแต่ยุคของบรรพบุรุษ  ในยุคปัจจุบันกลุ่มแม่บ้านวังน้ำเย็นจึงได้ศึกษาวิธีการทอผ้าขาวม้าและเห็นว่ากำลังเป็นวัฒนธรรมที่กำลังจะเลือนหายไปในยุคสมัยนี้  เลยอยากให้คนรุ่นหลังได้รู้ถึงขั้นตอนและวิธีการทำต่างๆก่อนที่จะออกมาเป็นชิ้นงานที่เราสามารถใช้ประโยชน์ในด้านเครื่องนุ่งห่มได้  และที่สำคัญคือผ้าขาวม้าที่กลุ่มแม่บ้านวังน้ำเย็น ผลิตขึ้นมานี้ก็ถือเป็นภูมิปัญญาท้องถิ่นอีกประเภทหนึ่งที่ทำจากฝีมือของกลุ่มแม่บ้านในตำบลพรหมพิราม  และผลิตภัณฑ์หรือชิ้นงานที่ทำเสร็จแล้วก็สามารถนำไปใช้ประโยชน์ในชีวิตประจำวันได้  นอกจากนี้ยังช่วยเพิ่มรายได้ให้กับกลุ่มแม่บ้านที่ว่างจากการทำงานประจำของตนเองอีกด้วย

    เมื่อกลุ่มแม่บ้านวังน้ำเย็นมีโอกาสได้พัฒนาฝีมือและทักษะในการทอผ้าให้เกิดมีลวดลายในหลายๆ รูปแบบ มีการคิดหาวิธีการนำสีจากธรรมชาติ เช่นจากเปลือกไม้ ใบไม้ รากไม้ ผลไม้ หรือส่วนอื่น ๆ ของต้นไม้ ทำให้เกิดมีผ้าสีต่าง ๆ ขึ้นมาโดยการนำส่วนต่าง ๆ ของต้นไม้ ซึ่งไม้แต่ละชนิดให้สีต่าง ๆ กันนำมาต้มเคี่ยวจนได้ที่ นำเส้นฝ้ายลงย้อมจนได้สีตามที่ต้องการ แล้วนำไปทอเป็นผ้าผืนต่อไป

ที่มา : https://sites.google.com/site/wisdom1305/